- ӧпкелымаш
- сущ. от ӧ пкелаш1. раскаяние. Тудын (Тачанан) илышыже кок тӱ рлӧ семын возыман граммофонный пластинке гай: ик велныже – куан, весела куштымаш, вес велныже – ӧ пкелымаш, ойго, шинчавӱ д. Ю. Артамонов. Жизнь Тачаны как граммофонная пластинка с двумя разными записями: на одной стороне – радость, весёлые пляски, а на другой стороне – раскаяние, горе, слёзы.2. жалоба. – (Комелин), ялыште кресаньык-влак кузе илат, могай ӧ пкелымашышт уло – пален налаш тырше. Н. Лекайн. – Комелин, ты постарайся разузнать, как живут крестьяне в деревне, какие жалобы у них имеются.3. укор, упрёк. (Ольга:) Тыгай ӧ пкелымашым колышт илаш... Н. Арбан. (Ольга:) Жить и выслушивать такие упрёки...4. обида. Рвезын мутыштыжо ӧ пкелымашым шижын, Вӧ дыр тудым пушкыдемдаш лиеш. А. Эрыкан. В словах парня уловив обиду, Фёдор решил смягчить его.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.